كشور ايران به دليل داشتن انواع پوست بز و گوسفند از توليد كنندگان عمده پوست و چرم سبك محسوب مي‌شود و به علت آب و هواي نيمه خشك پوست گوسفند و بز ايران از مرغوبيت بالايي برخوردار است ولي متأسفانه دامداران كشور به دليل كم ارزش قلمداد نمودن پوست و پشم و اينكه نوع تغذيه در ايران بيشتر به گوشت گوسفند اختصاص دارد و همچنين به علت نداشتن آگاهي و انگيزه لازم جهت حفظ و حراست از اين ثروت ملي، توجه لازم را مبذول نمي‌دارند و از ساليان گذشته انواع پوست، سالامبور و محصولات نيمه ساخته چرمي‌از كشور ما با ديدگاه سنتي صادر گرديده است كه عمده صادرات ايران بر حسب آمار موجود مختص به صدور سالامبور و كراست بوده است و اين در حالي است كه مي‌توان ارزش افزوده زيادي را از طريق توليد محصولات ساخته شده چرمي‌به وجود آورده و به تبع آن درآمد ارزي بالايي را تحصيل نمود. بويژه اينكه محصولات چرمي‌از تنوع بالايي برخوردار بوده به نحوي كه تنوع اين محصولات بالغ بر 60 نوع مي‌گردد و هر ساله در سطح ملي، منطقه اي و بين المللي نمايشگاههاي محصولات چرمي‌به نمايش گذاشته مي‌شود كه متأسفانه نقش كشور ما علي رغم امكانات بالقوه و بالفعل در اين نمايشگاهها بسيار كم رنگ مي‌باشد، براي مثال در سال 1376 در نمايشگاههاي جهاني چرم و البسه چرمي‌در پاريس و بولونيا ايتاليا و بارسلون اسپانيا و دوسلدورف آلمان در كنار كشورهاي پيشرفته جهان، كشورهاي تركيه، هندوستان، پاكستان، بنگلادش، اتيوپي و بوركينافاسو داراي چندين غرفه بودند ولي هيچ اثري از محصولات و صنعتگران ايران و پرچم مقدس جمهوري اسلامي‌ايران نبود.

قطعاً وجود چنين نقيصه اي برايند عوامل متعددي است كه شناخت آنها و بويژه حركت در جهت رفع موانع، اين امكان را فراهم خواهد ساخت تا به گونه اي شايسته استعداد و ظرفيت هاي خود را در صحنه بين الملل عرضه نماييم.

پژوهشگر در اين تحقيق، به دنبال تبيين و تحليل متغيرها و عواملي است كه صادرات محصولات كشور را چه به صورت مثبت و چه منفي، تحت تأثير قرار مي‌دهند و از اين طريق ضمن بيان اين عوامل، راه كارهاي مناسب جهت بهبود و ارتقاء صادرات محصولات چرمي‌را پيشنهاد خواهد كرد. در واقع مسأله اصلي تحقيق اين است كه موانع موجود بر سر راه صادرات محصولات چرمي‌سبك شناسايي شده و گامهايي را كه در جهت رفع اين موانع مي‌توان برداشت تعيين كرد.