توضیحات:
دو حجم سفالین اصلی ماریو بوتا در موزه هنرهای سنتی جدید سئول قابل تشخیص می باشد. در طول دوره-ای که موزه هنرهای باستانی در حال ساخت بود، قسمت بزرگتری از مرکز فرهنگی و ساختمان های آن توسط معمار مشهور بین المللی به نام جان نوول طراحی شد. بعدها موزه هنرهای معاصر نیز توسط وی طراحی گردید و بخش دیگر کار هم توسط رم کولهاوس با عنوان نمایشگاه موقت حقوق خلق شد و به راستی عرصه را برای یک رقابت پر مفهوم برای گروه مشهوراین معمار سویسی آماده نمود.
سایت پروژه، زمینی اختصاصی در یک فضای شهری آشفته و بی نظم در سئول می باشد؛ همراه با نمایش دو عنصر متضاد و خالص یک مکعب و یک مخروط واژگون. این دو حجم به عنوان عناصر پیوند  دهنده با بقیه بناها در ارتباط می باشند. مکعب توسط یک سری احجام پیرامونی همراه با ردیفی از صفوف مردم و پرچم-هایی که تداعی کننده خاطره ای از پرچم هایی است که در دوران باستان توسط نگهبانان مرزی از قسمت فوقانی برج ها آویخته می شدند، دارای هویت و شخصیت گشته و توالی احجام باعث شده که ساختمان ها به طور کلی روشن تر به نظر بیایند و نتیجه آن قراردادن حجم کلی موزه در پس زمینه ای از تپه ها است.  
مخروط واژگون، مانند گوهری در تنه اصلی موزه قرار گرفته و به حالت یک نقطه اتکاء معکوس حقیقی در نقش یک عنصر در مرکز یک مجموعه بدون عیب به نمایش درآمده است. برای رویه نمای بناها، بوتا به مصالح بناهای سنتی متوسل شده است، به عنوان مثال سفال. اما او این مصالح را در طرح منحصر به فرد خود به حالت امروزی درآورده و در بناهای خود از روش ساختمان سازی بدون چسب و یا بتن جدید استفاده کرده است. به عنوان مثال باد خور کردن نمای سردر که در آن عناصر یک در میان و متوالی صافی به بلندی 50 سانتی متر همراه با باریکه های نوک تیز حجم مکعب را پوشش می دهند و یک بافته متغییر را خلق می کنند که بنا را به حالت یک جادوی واقعی نمایان می کند. همچنین عناصر نوک تیز به بلندی 50 سانتی متر و ضخامت 15 سانتی متر دور تا دور مخروط واژگون رو در روی هم جا گیری شده اند.
اما در مورد ذرات ریزی که روی سطوح به صورت سیستم مدولار نمایان است باید گفت ترکیبی است از عناصر مجرد ذوزنقه ای شکل که با سطوح منحنی کامل بنای نمایشگاه پوشش داده شده است. تصمیم مبنی بر پوشاندن هر دو سطح خارجی بلوک ها با مصالح یکسان، به تاکید فرم آن ها و ارتباط صمیمی بین دو بدنه کمک می نماید.
موزه با یک تصویر سحرآمیز و غیرقابل نفوذ، مانند استحکامات نظامی سنتی کشور کره، ظاهر شده است بطوریکه در قسمتی که به صورت فضای نمایشگاهی است به طور کامل خویشتن  گرا است و قابل تفکر و تأمل است؛ این فضا توسط یک سری از فضاهای مستقل تعریف شده است و فرم را از هر نوع ارتباط مستقیم خارجی حفظ می کند.در یک دوره زمانی فضای نمایشگاهی موزه گوگنهایم اثر فرانک لوید رایت تنها محیطی تصور می شد که به دور یک مرکز تهی به صورت یک مسیر حلزونی ممتد گسترده شده است. ورودی موزه در سئول، توسط پله های ریزی که دسترسی به اتاق های مستقل نمایشگاه را تأمین می کند و در چهار طبقه به صورت تاج مدوری سازمان یافته ، دارای هویت و شخصیت شده است. پله ها از بالا توسط نور آسمان روشن می شوند، در این میان از طریق برش آن که به طرف پایین باریک تر می شود، عمق فضا ادراک می گردد و بازدیدکننده را در طبقه زیرین برجسته می کند و از طریق آن با موزه هنرهای معاصر اثر جان نوول و فضای نمایشگاهی موقت اثر رم  کولهاوس که این پروژه فرهنگی را به نحوه شایسته ای تکمیل کرده، رابطه مناسبی برقرار می نماید. این فضاها بنا به درخواست بنیاد فرهنگی سامسونگ بنا شده اند.