بشر با تلاش برای دستیابی به مواد جدید, با استفاده از مواد آلی (عمدتا هیدروکربنها) موجود در طبیعت به تولید مواد مصنوعی نایل شد. این مواد عمدتا شامل عنصر کربن , هیدروژن, اکسیژن, نیتروژن و گوگرد بوده و به نام مواد پلیمری معروف هستند. مواد پلیمری یا مصنوعی کاربردهای وسیعی , از جمله در ساخت وسایل خانگی , اسباب بازیها, بسته بندیها , کیف و چمدان , کفش , میز و صندلی , شلنگها و لوله های انتقال أب , مواد پوششی به عنوان رنگها برای حفاظت از خوردگی و زینتی , لاستیکهای اتومبیل و بالاخره به عنوان پلیمرهای مهندسی با استحکام بالا حتی در دماهای نسبتا بالا در ساخت اجزایی از ماشین ألات, دارند. پلیمرها خواص فیزیکی و مکانیکی نسبتا خوب و مفیدی دارند . أنها دارای وزن مخصوص پاییین و پایداری خوب در مقابل مواد شیمیایی هستند. بعضی از أنها شفاف بوده و می توانند جایگزین شیشه ها شوند. اغلب پلیمرها عایق الکتریکی هستند. اما پلیمرهای خاصی نیز وجود دارند که تا حدودی قابلیت هدایت الکتریکی دارند . عایق بودن پلیمرها به پیوند کووالانسی موجود بین اتمها در زنجیرهای مولکولی ارتباط دارد. اما تحقیقات انجام شده در سالهای اخیر نشان داد که امکان ایجاد خاصیت هدایت الکتریکی در امتداد محور مولکولها وجود دارد. این نوع پلیمرها اساسا از پلی استیلن تشکیل شده اند. با نفوذ دادن عناصری مانند فلزات قلیایی یا هالوژنها «فرایند دوپینگ) به زنجیرهای مولکولی پلی استیلن به ترتیب نیمه هادیهای پلیمری از نوع N و P به دست می أیند. افزودن عناصر یا دوپینگ سبب می شود که الکترونها بتوانند در امتدا د اتمهای کربن در زنجیر حرکت کنند. تفلون از مواد پلیمری است که به دلیل ضریب اصطکاک پایینی که دارد به عنوان پوشش برای جلوگیری از چسبیدن مواد غذایی در وسایل پخت و پز استفاده می شود.

پلیمر
ساختار پلیمرها
مروری بر انواع پلیمرها
مقدمه
شاخه‌های پلیمر
رزین
پلیمر مصنوعی
پلیمرهای بلوری مایع (LCP)
پلیمرهای زیست تخریب پذیر
پلی استایرن
لاستیکهای سیلیکون
لاستیک اورتان
استفاده از فناوري نانو براي ديرسوزکردن پليمرها
نانوکامپوزيت‌هاي ديرسوز
ويژگي‌هاي نانوکامپوزيت‌هاي پليمر – خاکرس
استانداردسازي؛ ابزار قدرت در دست کشورهاي پيشروي صنعتي
پليمر های سوپر جاذب
استاکوسورب:
 استاكوسورب:
بالاترين ظرفيت جذب:
حداكثر آب رساني به ريشه هاي گياه
پليمر و الاستومر
پليمرها به سه گروه اصلي تقسيم مي‌شوند:
ترموپلاستيك ها
پلي اولفين يا پليمرهاي اتنيك
پلي اتيلن دانسيته پايين (LDPE):
پلي اتيلن دانسيته بالا (HDPE)
پلي اتيلن با وزن مولكولي بسيار بالا (UHMWPE)
پلي پروپيلن (PP)
پلي بوتيلن (PB)
پلي‌وينيل كلرايد (PVC)
پلي وينيل كلرايد كلرينه شده (CPVC)
پلي وينيل استات (PVA)
پلي استايرن (PS)
پلي متيل پنتن (PMP)
آكريلونيتريل بوتادين استايرن (ABS)
پلي تترافلورواتيلن (PTFE)
پلي تري فلورو كلرو اتيلن (PTCE)
پلي وينيليدن فلورايد (PVDF)
 پلي آميدها (PA)
پلي استاليز
سلولزها
پلي‌كربناتها (PC)
ترموست ها
پلي اورتان ها (PUR)
رزين‌هاي اپو كسي (EP)
رابرها و الاستومرها
رابر طبيعي (NR)
ترانس- پلي‌ايزوپرن رابر (PIR)
رابر استايرن بوتادين (SBR)
رابر نيتريل (NR)
بوتيل رابر
نتيجه‌گيري
منابع :