تشدید روند شور شدن منابع آب و خاك، باعث افزایش توجه به پژوهشهاي مرتبط با راهکارهاي بهبود عملکرد گیاهان زراعی
در شرایط شور شده است. بر اساس گزارشهاي منتشر شده، سابقه پژوهشها پیرامون شناخت جنبههاي مختلف تنش شوري و
روشهاي افزایش تحمل گیاهان به شوري در جهان به بیش از یک قرن میرسد. راهکارهاي متفاو ت و متعددي براي افزایش
عملکرد گیاهان زراعی در شرایط شور پیشنهاد شده است که یکی از آنها استفاده از تنظیم کنندههاي رشد گیاهی است. استفاده از
1 میلیارد دلار است. انواع تنظیم کنندههاي / تنظیم کنندههاي رشد از دهه 1930 آغاز شده و فروش جهانی سالانه آنها حدود 2
رشد حاوي حدود 40 نوع ماده فعال هستند که بهصورت منفرد یا ترکیبی بهعنوان تنظیمکننده رشد مورد استفاده قرار میگیرند. از
مهمترین تنظیم کنندههاي رشد میتوان به اکسینها، سایتوکینین ها، جیبرلین ها، اتیلن، آبسیزیک اسید، براسینواستروئ یدها،
سالیسیلیک اسید، کلرمکوات کلراید، پاکلوبوترازول، جاسمونیک اسید، آسکوربیک اسید، تریاکونتانول، استریوگالاکتونها، نیتریک
اکسید، پلیآمینها و هورمونهاي پپتیدي گیاهی اشاره کرد. گزارشهاي فراوانی در مورد افزایش کمیت و کیفیت محصول و
بهبود تحمل به شوري در گیاهان زراعی در اثر مصرف تنظیم کنندههاي رشد وجود دارد، اما اغلب این پژوهشها در محیطهاي
کنترل شده (شرایط خارج از مزرعه) و بهصورت یکساله، انجامشده است که همین موضوع باعث عدم کاربردي شدن نتایج اغلب
این پژوهشها شده است. در این مقاله اثر مصرف تنظیمکنندههاي رشد بر بهبود عملکرد گیاهان زراعی در شرایط شور، با تاکید بر
شرایط مزرعه، مورد بررسی قرار گرفته است.
واژه هاي کلیدي: پرایمینگ بذر، تحمل، تنش شوري و
برچسب ها:
واژه هاي کلیدي: پرایمینگ بذر تحمل تنش شوري و هورمون های گیاهی