مقدمه :
شناخت ويژگي‌ها و عناصر بارز و برجسته معماري ايراني. از غير مادي ترين مسائل معماري يعني نور، ملموس ترين آنها يعني فضا و مكان در اندك صفحات اين رسانه نمي‌گنجد. لذا در اين پروژه  به ويژگي‌هايي اشاره مي‌شود كه به نوعي با مباني نظري و روند طراحي من در خانة معماران ايران ارتباط نزديكتري دارند.
«معماري ايران مجموعه‌اي را شامل مي‌شود كه در دوره‌هاي مختلف تاريخي و جغرافيايي دستخوش تغييراتي شده است. »
چنانچه هدفمان بررسي مشخصه‌هاي اين معماري باشد، ناگزير هستيم آثار را به ايده‌هاي تشكيل دهندة آنها تجزيه كنيم. اين ايده‌ها كه خاصيت الگويي دارند به طور مستقل قابل بررسي هستند. الگوي سازماندهي  چهار ايواني، حياط مركزي و شيوه‌هاي خاص تقسيم هندسي سطوح و .. از جملة اين الگو هستند.
مقوله‌هاي فوق دستاوردهاي معماري ايران هستند كه در هر اثر به گونه‌اي منحصر به فرد تبلور مي‌يابند. هر بنا گذشته از آنكه در كليت خويش به عنوان «اثر» قابل بررسي است حاوي نكاتي است كه آنرا به آثار ديگر مربوط مي‌كند.