چكيده:حمل و نقل عبارت است از: انتقال كالا از كشوري به كشور ديگر توسط حداقل دو وسيله نقليه متفاوت با نظام هاي حقوقي گوناگون، تحت مسئوليت شخص واحدي كه عامل حمل و نقل ناميده مي شود كه در مقابل صاحب كالا، انجام عمليات مذكور يعني حمل و نقل كالا از كشوري به كشوري ديگر را توسط حداقل دو وسيله نقليه، در ازاي مبلغي متعهد مي شود و مسئوليت كل عمليات –از مبدأ تا مقصد نهايي- را به عهده مي گيرد. رابطه حقوقي بين فرستنده و متصدي حمل و نقل تحت قرارداد واحدي كه قرارداد حمل و نقل ناميده مي شود به وجود مي آيد. اين نوع حمل و نقل كه امروزه رايج ترين نوع حمل و نقل در عرصه بين المللي است، محصول كانتينريزاسيون است. با پيدايش كانتينر در دهه 60 قرن بيستم، امكان ادغام مراحل مختلف حمل- اعم از دريايي، زميني، هوايي و ريلي- در قراردادي واحد فراهم گشت و بدين گونه حمل و نقل رواج يافت. مهمترين سند بين المللي راجع به حمل و نقل "كنوانسيون سازمان ملل متحد در مورد حمل و نقل بين المللي كالا زنو 1980"مي باشد كه هنوز به مرحله اجرايي نرسيده است. در اين مقاله بر آن هستيم كه ابعاد مختلف مسئوليت متصدي حمل و نقل و حقوق وي را همراه با مقايسه آن با حقوق ايران مورد بررسي قرار دهيم و سعي نموده ايم با طرح مباحثي چون مباني مسئوليت در كنوانسيون هاي تك نوعي، تركيبي و حقوق ايران، حدود مسئوليت متصدي حمل و نقل و موارد عدم تحديد آن، دوره زماني مسئوليت، زيان هاي قابل جبران و غيره به اين هدف در حد توان نائل آييم.
فهرست مطالب:چكيده
مقدمه
گفتار اول: تنوع مباني
الف-مسئوليت مبتني بر تقصير اثبات شده:
ب-مسئوليت مبتني بر تقصير مفروض (فرض تقصير يا اماره تقصير):
ج-مسئوليت محض (فرض مسئوليت)
د-مسئوليت مطلق:
گفتار دوم: مبناي مسئوليت متصدي حمل ونقل در كنوانسيون هاي تك نوعي، تركيبي و حقوق ايران
بند اول: مبناي مسئوليت متصدي حمل و نقل در كنوانسيون هاي تك نوعي
الف)كنوانسيون لاهه (بروكسل) 1924
ب) كنوانسيون ورشو 1929
ج) كنوانسيون هامبورگ
د) كنوانسيون
CMR:
ه) كنوانسيون :CIMاين
و) كنوانسيون مونترال راجع به يكپارچه كردن برخي مقررات حمل و نقل بين المللي هوايي (1999):
ي)ساير كنوانسيون ها:
بند دوم: مبناي مسئوليت متصدي حمل و نقل در كنوانسيون حمل و نقل 1980 ژنو:
بند سوم: مبناي مسئوليت متصدي حمل و نقل در حقوق ايران
الف)قانون مدني:
ب) قانون تجارت
د)قانون تعيين حدود مسئوليت شركت هاي هواپيمايي ايران در پروازهاي داخل كشور
مبحث دوم: حدود مسئوليت متصدي حمل و نقل و موارد عدم تحديد آن
گفتار اول: حدود مسئوليت متصدي حمل ونقل
بند اول: حدود مسئوليت در صورت تلف و خسارت وارد به كالا:
بند دوم: حدود مسئوليت در قبال تأخير در تحويل كالا
گفتار دوم: امري بودن مقررات كنوانسيون
گفتار سوم: واحد محاسبه
گفتار چهارم: نحوه محاسبه خسارت
گفتار پنجم: موارد عدم تحديد مسئوليت
الف) معين بودن محل وقوع خسارت:
ج) اعلام ارزش كالا
گفتار ششم: حدود مسئوليت متصدي حمل و نقل در حقوق ايران
مبحث سوم: دوره زماني مسئوليت متصدي حمل و نقل
مبحث چهارم: زيان هاي قابل جبران
مبحث پنجم: مسئوليت متصدي حمل و نقل ناشي از فعل خدمه و نمايندگان و معافيت هاي آن
گفتار اول: مسئوليت متصدي حمل و نقل ناشي از فعل خدمه و نمايندگان:
گفتار دوم: معافيت از مسئوليت متصدي حمل و نقل ناشي از فعل خدمه و نمايندگان
مبحث ششم: موارد عدم مسئوليت متصدي حمل و نقل
گفتار اول: موارد عدم مسئوليت متصدي حمل و نقل در كنوانسيون حمل و نقل
گفتار دوم: موارد عدم مسئوليت متصدي حمل و نقل در حقوق ايران
الف)قانون مدني:
ب) قانون تجارت:
بخش دوم: حقوق متصدي حمل و نقل
الف-دريافت كرايه
ب- حق بررسي كالا و دريافت غرامت نسبت به اظهارات نادرست صاحبان كالا
ج -حق تخليه و بي اثر ساختن كالاهاي خطرزا
د- حق مراجعه به فرستنده براي هزينه هاي اضافي و خسارات ناشي از بسته بندي نامناسب
ه- تحويل دادن كالا
نتیجه گیری:
منابع
برچسب ها:
تطبیق مسئولیت حمل و نقل در قانون مدنی وتجارت