دولت از بدو ملی شدن صنعت نفت همیشه با مشکل تأمین اعتبار جهت طرح­های توسعه­ای مواجه بوده است.از اینرو به دلیل صرف درآمدهای نفتی جهت نیازهای داخلی و نبود منابع مالی کافی، دولت به ناچار به سرمایه­گذاری خارجی روی می­آورد و این مهم یک نیاز مبرم جهت توسعه صنعت نفت محسوب می شود. روش­های سرمایه­گذاری در صنعت نفت متفاوت است. یکی از این روشها سرمایه­گذاری مستقیم خارجی  یا FDI است. در این روش سرمایه­گذار و کارفرما در مالکیت طرح شریک می شوند. این شراکت می­تواند توافقی و به عناوین مختلف باشد.

فرضیه های تحقیق:

فرضیه اول: بینFDI وافزایش بهره وری نیروی کار رابطه مستقیم وجود دارد.

فرضیه دوم: بین FDI وانتقال تکنولوژی به صنعت گاز ایران رابطه مستقیم وجود دارد.

فرضیه سوم: بین  FDIو افزایش توان صادرات گاز ایران رابطه مستقیم وجود دارد.

فرضیه چهارم: بین FDI و ریسک دوران جنگ در صنعت گاز رابطه معکوس وجود دارد.

نتایج تحقیق نشان می­دهد که FDI بر ر شد صنعت گاز تأثیر مثبت و معنی­دار گذاشته و می­تواند بر رشد اقتصادی نيز اثر مثبت داشته باشد. همچنین یافته­های تحقیق حاکی­ از آن است که تأثیر FDI بر بهره­وری کارکنان صنعت گاز، صادرات گاز مثبت و از لحاظ آماری معنی­دار است. ولي با تكنولوژي معني دار نبوده با ریسک دوران جنگ نیز رابطه معکوس دارد.