چکیده:

در این مقاله سعی  کرده ام که در بخش اول حقوق فرزند در قرآن را به شش دسته تقسیم نمایم بدین نحو که در دسته ی اول به حق حیات فرزند و در دسته ی دوم به حق نفقه  و در دسته ی سوم به حق تربیت و در دسته ی چهارم به حق دفاع و در دسته ی پنجم به حق مشورت با فرزند و در دسته ی ششم به حق ارث ایشان در قرآن بپردازم و آیاتی که دراین رابطه بحث نموده است را بیان نمایم و توضیحاتی را درج نمایم ؛ برای مثال در مورد حق تربیت که بعد از حق حیات از اهمیت ویژه ای برخوردار است خدای متعال در مورد حضرت ابراهیم ویعقوب به عنوان یک پدر در سوره ی بقره در آیه 132 می فرماید:

«و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر)، فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند:) فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام (=تسلیم در برابر فرمان خدا) از دنیا نروید !»

که ازین آیه بر اساس تفسیر مرقوم در متن،برداشت می شود که پدر مسئول تربیت فرزندش می باشد.

 و در بخش دوم آن سعی کردم تا با بهره گیری از آیات و روایات به حقوق فرزند از منظری جزیی تر چه در نوزادی و کودکی و بلوغ و بعد از آن در 17 قسمت بپردازم  و در بخش سوم این مقاله سعی شده است تا با بهره گیری از دعای سید الساجدین امام علی بن الحسین در مورد فرزند که دعای بیست وپنجم ایشان می باشد مجموعه حقوق مورد انتظار فرزند در لسان ادعیه  به آن پرداخته شود و چه در بخش دوم و چه در بخش سوم این مقاله  این مطلب در لسان اهل بیت اطهار مورد تأکید واقع شد که والدین صرفا مسئول برطرف کردن نیازهای مادی کودکانشان نیستند بلکه والدین مخصوصاً پدر باید یک دید همه جانبه داشته باشد و قبل از حرکت از خدای متعال دین ودنیا و عقبای خوب وسالمی برای فرزندش بخواهد و به سمت آن حرکت کند چرا که بر اساس روایات دعای پدر  در حق فرزند یک دعای مستجاب شده می باشد و تربیت هم یعنی این که ما موجب شکوفایی فرزندمان شویم و این هم نیاز به کار کردن و زمان و فرصت دارد و مثل طراحی وساخت ماشین صنعتی نیست.