مقدمه:

كمبود امكانات و وجود مشكلات عديده در ممالك در حال توسعه موجب شده است كه موضوع بازي به خصوص در كودكان موجب بي مهري با كم توجهي والدين، مراقبين و كساني كه با بچه ها سروكار دارند قرار گيرد (رضا توكلي و همكاران، 1382). نقش بسيار باارزش بازي از ديدگاه اصول تعليم و تربيت در فرهنگ آموزش و پرورش جايگاه بسيار والايي دارد. بايد توجه داشت كه بازي به عنوان فرايند بسيار مهم در رشد و نمو كودك از بدو تولد تا سنين بالاتر در رشد و تكامل قواي ذهني و جسمي او كمك بسزايي داشته و او را فردي خودساخته و مفيد بار خواهد آورد. (نبوي و زكايي، 1385)شروع بازي را مي توان به گذشته هاي دور، حتي از بدو پيدايش انسان نسبت داد. در حقيقت بازي جزئي از زندگي انسان از بدو تولد تا زمان مرگ است و در كل تاريخچه بشريت مندرج.انسان از نظر زيستي نياز به جنبش و حركت دارد و بازي جزء مهم اين جنبش و حركت است. انسان براي رشد ذهني و اجتماعي خود نياز به تفكر دارد و بازي خميرمايه تفكر است. تشكيل اجتماعات اوليه بشري، نحوه و شكل جديدي از بازي را پديد آورد. بازي هاي گروهي به صورت بازي هاي نمايشي از عبارت ارواح و پرستش اشيائ گرفته تا رقص شكار و رقص جنگ، مجموعه اي از راههاي برآوردن نيازهاي جسماني و ذهني افراد را فراهم گرداند. بازي نيز همسان با ساير پديده ها ابعاد و جنبه هاي وسيعي را دربرمي گيرد. گوناگوني اين ابعاد باعث شد تا تعريف هاي زيادي از بازي ارائه گردد. هر يك از تعريف ها برجسته كردن جنبه اي از بازي ديدگاه خاصي ارائه مي دهند.

فهرست مطالب: