مقدمه:
توسعه وپيشرفت تكنولوژي در جهان سبب گشته تا از يك سو به علت امتيازات فرآورده هاي چوبي براي بسياري از مصارف به ويژه در صنايع و از سوي ديگر عرضه آن براي مصرف كننده بسته به فاكتورهايي از قبيل مقاومت، تثبيت ابعاد وعمر مفيد آن در برابر عوامل بيولوژيكي نياز به فرآورده هاي چوبي روز به روز افزايش يابد.
تركيب چوب- پلاستيك در حدود سال 1960 شناخته شده وبا تحقيقات گسترده در اين زمينه تعداد زيادي مواد شيمايي جديد مانند منومرهاي وينيل را جهت پر كردن فضاي خالي چوب وپليمر مريزاسيون آن مورد استفاده قرار گرفت.در همين سال سازمان انرژي اتمي ايالات متحده مطالعه توسعه تركيبات چوب و پليمر به كمك پرتو گاما براي پليمر نمودن منومرهاي ونيل را در دانشگاه واشنگتن به منظور رفع نياز دوشركت به تركيبات چوب- پلاستيك آغاز نمود.
تحقيقات متعددي در اين زمينه به علت مصرف تركيب چوب- پليمر در جهان با استفاده از تكنيكهاي متفاوت(پرتو گاما، امواج حرارتي وحرارت مستقيم) صورت پذيرفته است.
به طوركلي مطالعات زيادي در جهان روي تركيب چوي- پليمر انجام شده كه ارائه كامل آنها از حوصله اين مقاله خارج است. به طور كلي نتايج اين تحقيقات رضايت بخش بوده وچنين به نظر مي رسد كه اگر براي چوب-پلاستيك از نظر اقتصادي محدوديتي وجود نداشته باشد ،  مي‌تواند براي كاربردهاي مختلف، نظير ماكو و ماسوره مورد استفاده در نساجي، مدلهاي صنعتي قالب، ابزار باغباني، پاركت سازي، جعبه ابزار دقيق، وسايل ورزشي، دسته كارد، يخچال و غيره كه همگي از مداد وارداتي بوده و ساليانه ارز قابل توجهي را به خود اختصاص مي دهند توصيه مي گردد.