قسمتی از طرح مساله:
سازگاري با دانشگاه و آموزش عالي يکي از مسائل اصلي دانشجويان به شمار مي رود. پاسکالارو تترنزيني (1991)، اعتقاد دارند: «سازگاري با دانشگاه در برگيرنده فرآيندهاي اجتماعي شدن و اجتماعي زدايي  است. اجتماعي زدايي مستلزم تغير يا کنار گذاشتن ارزش ها، صفات و باورهايي است که فرد با خود به دانشگاه آورده و در موقعيت فعلي کارآيي چنداني ندارد در مقابل، اجتماعي شدن شکل دادن مجدد ارزش ها، نگرش ها و شايستگي ها مي باشد. که براي توفيق در محيط جديد ضروري است. از ديد پژوهشگران فوق ورود به دانشگاه نوعي شوک فرهنگي به شمار مي رود که نيازمند بازآموزي اجتماعي و روانشناختي براي مواجهه مؤثر با محيط، قوانين و دوستان جديد است. «اين شوک فرهنگي براي کساني که دور از خانواده اند شديدتر است» پاسکالارو تترنزيني(1991، ص 59).
باتوجه به اين که تا کنون  مطالعات محدودي پيرامون هوش و رابطه آن با سازگاري عاطفي و اجتماعي انجام گرديده و از سوي ديگر بررسي و شناسايي هوش به لحاظ نظري در تقويت و کفايت شخصي و بهبود روابط بين فردي امري ضروري بوده و به لحاظ عملي مي تواند تا حدودي مسائل و مشکلات افرادي را در حوزه ي سازگاري جبران يا حل نمايد(بار- آن، 2000)، لذا اين پژوهش با تعيين همبستگي بين سازگاري عاطفي- اجتماعي با هوش در بين دانشجويان دانشگاه پيام نور واحد سردشت در سال تحصيلي 91-1390 انجام شده است.

1- طرح مسأله (تعریف و اهمیت موضوع)
اهداف تحقيق
هدف کلي
اهداف جزئي:
فرضيه هاي تحقيق
تعريف مفهومي و عملياتي متغيرها
بهره ي هوشي
جامعه آماري
 حجم نمونه
پرسشنامه ريون بزرگسالان
روش اجرا
نمره گذاري
 پرسشنامه سازگاري بل Bell Adjustment Inventory(BAI)
اعتبار و روايي
نمره گذاري و تفسير نمرات
روش تحقيق

شيوه انجام تحقيق
 روش تجزيه و تحليل داده ها
تجزيه و تحليل داده ها
 مقدمه
 بخش اول: تجزيه و تحليل توصيفي دادها
بخش دوم: تجزيه و تحليل استنباطي داده ها