به این خاطر است که وقتی وقایع هر حکومت و سلسله را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم نخستین موضوع آنها پس از استقرارشان و به دست گرفتن امور، تعیین یا انتقال پایتخت بوده است. به طور مثال عیلامیان نقاطی چون آوان، ایذه و شوش را به عنوان پایتخت انتخاب کردند. مادها به هگمتانه (همدان امروزی) رفتند و هخامنشیان بعد از هگمتانه، شوش، تخت جمشید و پاسارگاد فارس را پایتخت خود اعلام کردندو اشکانیان شهرهایی چون صد دروازه، ایذه و تیسفون را مرکز حکومت خود دیدند. بعد از آن ساسانیان شهرهای نیشابور، تیسفون، شوشتر، کرمانشاه و کازرون، سلسله طاهریان شهرهای مرو و نیشابور، صفاریان شهر زرنج، علویان شهر آمل، سامانیان شهر بخارا، زیاریان شهر گرگان،‌ آل بویه یا «بوییان» شیراز، غزنویان شهرهای غزنین و لاهور (در پاکستان امروزی)، سلجوقیان شهرهای نیشابور، مرو، اصفهان، کرمان و همدان و حکومت اتابکان آذربایجان شهر تبریز، اتابکان فارس شهر شیراز، اتابکان لر شهرهای ایذه و خرم‌آباد و سلسله قراختانیان شهر کرمان را به عنوان پایتخت انتخاب کردند.

مقدمه 

تاریخچه انتقال پایتخت

مزایا و معایب انتقال پایتخت

چگونگی انتقال پایتخت از تهران

انتقال پایتخت از نگاه پروفسور کردوانی

دلایل انتقال پایتخت از تهران

پایتخت بعدی ایران کجاست

منابع و مآخذ