جزوه دروس مشترك هنر (5)رشته هنر

توضیحات محصول :جزوات آمادگی آزمون کارشناسی ارشد  رشته هنر ویژه کنکوریها  - به همراه تست ها و پاسخ تشریحی

- نکات زیبایی شناسی و فلسفه هنر: 
1-1- زیبایی شناسی باستان: 
1- زیبایی شناسی یعنی هر آنچه که به زیبایی مربوط میشود و هر آنچه که منش زیبـا را تعریـف مـیکنـد و همچنـین
شامل مباحثی در مورد کاربرد زیبایی و سودمندي و بیانگر اثر هنري است. 
2- گزینش نام زیباشناسی براي شاخه مسـتقل از فلسـفه، توسـط «الکسـاندر باومگـارتن» (Baumgarten) در کتـاب
«استتیکا» (Aesthetica) میباشد. 
3- واژه فلسفه برگرفته از عبارت یونانی Filosofia به معناي «عشق به حکمت» اسـت و مـراد از فلسـفه راه یـافتن بـه
حقیقت است. 
4- هدف فلسفه تحلیلی هنر، کشف مفاهیمی است که آفرینش هنر، ارج شناسی و اندیشیدن به هنر را ممکن میسازد. 
5- مفاهیم جانبی فلسفه تحلیلی عبارتند از: تعبیر و تفسیر، تقلید، آفرینشگري و ارزشهاي هنري. 
6- زیبایی از نظر افلاطون عبارتند از: سودمندي و کاربرد داشتن چیزي و زیبایی یعنی تناسب بین اجزا. 
7- افلاطون معماري را هنري واقعی میدانست و اثر هنري را نتیجه کار و تولید انسان میدانست و به جنبه اجتماعی اثـر
هنري توجه داشت. 
8- افلاطون به جاي آنکه حول محور واژه تخنه (فن) مفاهیم هنري بسازد، واژه تقلید یا میمسیس (محاکـات) را اختیـار
میکند. 
9- افلاطون بنیانگذار نظریه «ایده» است و اثر هنري را نتیجه خلاقیت و پندار محض و الهام از خود بدرشـدگی هنرمنـد
میداند. 
10- افلاطون براي اشیاء، سلسله مراتبی در نظر میگیرد که در آن همه چیز به ترتیب صعودي یا نزولی، بسته بـه دوري
یا نزدیکی آن به عالم صور (مثل)، حقیقت، امر خیر، امر زیبا قرار میگیرد. 
11- زیبایی به مثابه شکوه را افلاطون در رساله «فایدروس» تشریح کرده است. 
12- افلاطون در کتاب دهم «جمهور» (Republic) که رسالهاي است در اهمیت آرمانشهر او، به بحث در معناي تمـایز
میان نقاشی یا مجسمه با ایده اصلی میپردازد. 
13- در دوران باستان، به هماهنگی و تقارن «Symmetria» میگفتند. دروس مشترك هنر7» 5» 
14- افلاطون در بحث هماهنگی و تناسب اجزا، وام دار فیثاغورث است که اعداد را به ماهیت کیهان مرتبط میدانست. 
15- افلاطون، یافتن زیبایی زمینی را نشانی از سرآغاز به صعود یا بالا رفتن نردبان براي زیبایی آسمانی مـیدانسـت کـه
استعاره نردبان در رساله «مهمانی» (Symposium) به کار رفته است. 
16- زیبایی در نگاه افلاطون، آفرینش پدیده نو و بدیع نیست، بلکه شناخت و کشف آن چیزي است که قبلاً وجود داشته
است. زیبایی اثر هنري، یادآوري، اشاره، سایه یا تصویر مبهم عالم صور (مثل) است و نه بروز نادیدهها.