مقدمه
یکی از موضوعات بسیار مهم در بحث آیین
دادرسی کیفری اخذ تأمین است. این موضوع در عمل نیز اهمیت زیادی دارد و نبود دقت و
تناسب در اخذ تأمین کیفری همواره مقام قضایی را با مشکلاتی روبه رو می کند. این
موضوع پس از پایان بازجویی و انجام تحقیقات مقدماتی مطرح می گردد .قرار بازداشت موقت قرار تأمینی است که بر اساس آن متهم در تمام
یا در بخشی از دوران تحقیقات مقدماتی یا دادرسی باید زندانی شود. این قرار شدید
ترین نوع قرار های تأمین کیفری است .از آنجا که قرار
بازداشت موقت با اصل برائت و آزادی رفت و آمد افراد مغایر است و نتایج زیان بار آن
غیر قابل جبران می باشد، قانونگذاران درباره مشروعیت به کارگیری آن تردید داشته و
سعی کرده اند آن را از اختیار قاضی خارج کنند و تحت قاعده و قانون در آورند تا
دادرسان نتوانند به اراده و دلخواه خود افراد را بازداشت کنند. بر خلاف سایر تأمین های کیفری که در اختیار قاضی است تا با
احراز تناسب و بر اساس تشخیص خود قراری صادر کند، موارد قرار بازداشت موقت به طور
دقیق و حصری از سوی قانونگذار مشخص می شود و دادرس مجاز نیست در غیر موارد احصا
شده در قانون قرار بازداشت موقت صادر کند.با این سرآغاز کوتاه
درباره اخذ تأمین کیفری در این نوشتار سعی می کنیم درباره یکی از مهم ترین تأمین
ها که در عین حال شدید ترین آنها نیز محسوب می شود یعنی "قرار بازداشت موقت
"بحث کنیم.
برچسب ها:
قرار بازداشت موقت