مقدمه
تولید توزیعی (DG) مربوط به کاربرد واحدهای تولیدی کوچک قرار گرفته نزدیک
به یا در مراکز بار است . DG می تواند توسط
کاربر نهایی یا توسط توسعه دهنده ی پروژه یا تاسیسات توزیع به کار رود . مصرف
کنندگان نهایی یک منبع متناوب برای اوج مصرف یا گزینه پشتیبانی دریافت می کند . توسعه
دهندگان پروژه یک فرصت تجاری در بازار انرزی دارند . تاسیسات توزیع به عنوان یک
گزینه جالب توجه برای کاهش تلفات در نظر گرفته می شوند . تا هزینه های بالا ی
انرژی غیر عرضه ای را توزیع کنند . مسئله ی اندازه گیری و تخصیص DG از اهمیت زیادی
برخوردار است . تحقیقات نشان می دهد که انتخاب نامناسب موقعیت و اندازه تولید
توزیعی منجر به تلفات بیشتر سیستم نسبت به تلفات بدون DG می شود .
به این دلیل ، کاربرد
متد بهینه سازی قادر است بهترین راه حل برای یک شبکه توزیع معین را نشان دهد می
تواند برای مهندس طراحی سیستم بسیار مفید و کارامد باشد . تخصیص بهینه موجب می شود
تاسیسات مزیت کاهش در اتلاف سیستم را دریافت کنند ؛ تنظیم ولتاژ و بهبود در اعتبار
عرضه را بهبود دهند .
DG به عنوان یکی از
گزینه های قابل دوام برای سهولت برخی مسائل مواجهه شده توسط سیستم های نیرو ، جدا
از براوردن تقاضای انرژی هر بار در حال افزایش در نظر گرفته شد ( برای مثال ،
تلفات زیاد ، اعتبار کم ، کیفیت کم نیرو ، تراکم در سیستم انتقال ) .
تخصیص DG بهینه می تواند به صورت جبران خسارت نیروی قعال بهینه
مدلسازی شود . تحقیقات تخصیص DG نسبتاً جدید
هستند ، بر عکس تخصیص خازن که برای سالهای زیادی مورد تحقیق قرار گرفت . در [4] و
[5] ، الگوریتم جریان نیرو برای یافتن اندازه DG بهینه در هر مسیر بار یافت شد با فرض اینکه هر مسیر بار
می تواند یک منبع DG داشته باشد . اگرچه ، چنین متدهایی ،
به دلیل تعداد زیادی از محاسبات جریان بار ناکارامد است . الگوریتم ژنتیک (GA) بر اساس متدی برای تعیین اندازه و موقعیت در [6]-[8]
استفاده شد . DG برای مسائل چند منظوره مانند تخصیص DG مناسب است و می تواند نتایج بهینه نزدیک را ارائه دهد ،
اما آنها از لحاظ محاسباتی سخت و در همگرایی کند هستند . در [9] ، متد تحلیلی DG را در سیستم های شعاعی همچنین سیستم های مشبک برای به
حداقل رساندن اتلاف نیروس سیستم ارائه شده قرار می گیرد . در این متد اصطلاحات
مجزا برای سیستم شعاعی و شبکه استنتاج می شود و یک فرایند پیچیده بر مبنای جریان فازور
برای حل مسئله ی موقعیت پیشنهاد می شود . اگرچه ، این متد فقط موقعیت را بهینه
سازی می کند و اندازه DG را به صورت ثابت در نظر می گیرد .
در این مقاله ، فرمول
اتلاف دقیق برای یافتن اندازه گیری بهینه برای DG در هر مسیر به کار می رود . DG در سیستم توزیع اولیه قرار می گیرد و دو طرح اجرا می
شود .
در اولین طرح فقط به
حداقل رساندن کل اتلاف نیروی واقعی در سیستم را در نظر می گیرد. طرح بعدی شاخص
ثبات ولتاژ (SI) را برای یافتن جابجایی بهینه در نظر
می گیرد . در این طرح ها جابجایی DG مختلف بر حسب
اتلاف نیرو ، ظرفیت بار و شاخص ثبات ولتاژ مقایسه می شود . برای بهبود ظرفیت
انتقال نیرو ، دو شاخص ثبات مسیر ، شاخص ثبات ولتاژ پایداری (FVSI) و عامل ثبات مسیر (LQP) برای بررسی احتمال وقوع ثبات ولتاژ مقایسه شدند .
اندازه گیری و جابجایی DG بر مبنای تقاضای آنی در منتها درجه است ،
که تلفات بیشترین مقدار است . ادامه ی مقاله به صورت زیر سازماندهی شده است : بخش
2 مقدمه ای برای جریان بار در تولید توزیعی با استفاده از ماتریس های BCBV و BIBC را ارائه می دهد
.
بخش 3 ثبات ولتاز ، تاثیر
DG بر ثبات ولتاژ و شاخص ثبات مسیر را توصیف می کند . متد
عامل میزان حساسیت اتلاف در بخش 4 ارائه شده است . بخش 5 اهمیت انتخاب موقعیت و
اندازه مناسب DG برای به حداقل رساندن اتلاف توزیع را
نشان می دهد . بخش 6 سیستم های توزیع مسیر 30 و 33 استفاده ده در این مقاله را توصیف
می کند . باید ذکر شود که تست مسیر 30 ،
سه شبکه دارد و باید در برنامه جریان بار رسیدگی شود . سرانجام ، مشارکت های اصلی
و نتیجه گیری مقالات به طور خلاصه بیان شده است .