مقدمه:
«فلسفه اپيكور  شايد والاترين انديشه اي است كه تاكنون به ذهن آدمي خطور كرده است.»
با روي كار آمدن اسكندر، روزگار آزادي و استقلال دولتشهر يوناني به سر آمد. اسكندر خواهان رسيدن به يك امپراتوري بزرگ بود و نه يك دولت شهر و اين امر بر فضاي فكري و فلسفي فرهنگ يوناني تأثير گذاشت. هم افلاطون و هم ارسطو مردان شهر يوناني بودند و در نظر آنها فرد جدا از شهر، قابل تصور نبود. در شهر بود كه فرد به غايت خود نايل مي شد. اما هنگامي كه حكمرانان يوناني به فكر ايجاد يك «جهان شهر» يا «جهان وطن» افتادند، مفهوم «شهروند جهان وطني» هم مطرح شد. در اينكه آيا اين رويكرد مثبت است يا منفي، حرف و حديث بسيار است. برخي گفته اند اين نگاه، فرهنگ يوناني را به عقب برد و باعث شد اين فرهنگ نتواند با تمركز به محدوده فرهنگي خاص به پيشرفت دست يابد. برخي ديگر تصريح كرده اند، جهان يوناني با اين نگاه جديد بزرگتر شد. اما يك نكته را مي توان گفت و آن اينكه با نگاه «جهان وطني»، بحث اخلاق بسيار مهم شد، زيرا آنچه در منظومه جديد مهم شد، فرد بود؛ فردي كه نقطه اتكايي چون شهر را داشت و هنگامي كه چنين فرديتي پررنگ شود، به سرعت بحث اخلاق مطرح مي شود. اين روند شباهتهايي با فرآيند جهاني شدن در جهان ما دارد كه در اين منظومه، اخلاق جايگاهي رفيع را از آن خود مي كند، زيرا تأكيد بر اخلاق يكي از راه هايي است كه مي توان با آن به وحدت همه انسانها انديشيد.