چکیده:ضرورت صیانت از کلیت نظام حکومتی و ارزشهای آن سبب شده است در برخی کشورها فعالیت تبلیغی علیه نظام، با ضمانت اجرای کیفری روبه رو گردد. پیش از انقلاب اسلامی، در ایران هر گونه تبلیغ در مقام ضدیت با سلطنت مشروطه یا حمایت از مرام و رویّة اشتراکی، یا تبلیغ به نفع مجرمان چنین جرائمی طبق مادّة ۵ قانون مجازات مُقدِمین علیه امنیت و استقلال مملکت، جرم و قابل مجازات اعلام شده بود. پس از انقلاب اسلامی و با تصویب قانون تعزیرات سال۱۳۶۲، از سوی قانون گذار در زمینة تبلیغ علیه نظام، جرم انگاری صورت نپذیرفت. اما از سال ۱۳۷۵ و با تصویب قانون تعزیرات جدید، قانون گذار در قالب مادّة ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی، هرگونه فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام را جرم دانسته و برای آن مجازات تعیین کرده است. روشن است که آثار و توالی فاسد قِسم دوم تبلیغ (تبلیغ به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام)، در نهایت متوجه خود نظام (تبلیغ علیه نظام) خواهد شد؛ از این منظر، از مادّة ۵۰۰ ق. م. ا. به اختصار، تحت عنوان جرم فعالیت تبلیغی علیه نظام یاد می شود.
در این مقاله تلاش می شود با ارائة تحلیل حقوقی جامع از این جرم، ابعاد و ویژگیهای آن تبیین گردد.
واژگان کلیدی: کلیت نظام حکومتی، فعالیت تبلیغی، ضمانت اجرای کیفری
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
۱. واژه شناسی
۲. پیشینة جرم انگاری و بررسی تطبیقی
۳. ماهیت جرم فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از منظر حقوق کیفری
۴. تحلیل ارکان جرم، فعالیت تبلیغی علیه نظام
۴-۱ رکن قانونی جرم
۴-۲. رکن مادّی جرم
۴-۳. رکن روانی جرم
۵. نتیجه
منابع
برچسب ها:
جرایم علیه نظام جرایم علیه جمهوری اسلامی جرم علیه نظام جمهوری اسلامی جرایم علیه نظام ایران جرم تبلیغ علیه نظام جرائم علیه نظام حقوق جرم علیه نظام جمهوری مقاله جرم تبلیغ علیه نظام