مقدمه:ادبیّات فارسی یا ادبیات پارسی به ادبیاتی گفته می‌شود که به زبان فارسی نوشته شده باشد. ادبیات فارسی تاریخی هزار و صد ساله دارد. شعر فارسی و نثر فارسی دو گونه اصلی در ادب فارسی هستند. برخی کتابهای قدیمی در موضوعات غیرادبی مانند تاریخ، مناجات و علوم گوناگون نیز دارای ارزش ادبی هستند و با گذشت زمان در زمره آثار کلاسیک ادبیات فارسی قرار گرفته‌اند.
ادبیات فارسی ریشه در ادبیات باستانی ایران دارد که تحت تاثیر متون اوستایی در دوران ساسانی به زبان‌های پارسی میانه و پهلوی اشکانی پدید آمد. ادبیات فارسی نو نیز پس از اسلام و با الگوبرداری از ادبیات عربی در نظم و ریشه‌های دبیری و نویسندگی دوران ساسانی که ادبیات منثور عربی را ایجاد کرده بود در زمینه نثر متولد شد. ادبیات شفاهی فارسی نیز به همان سبک باستانی خود ادامه یافت.
ادبیات فارسی موضوعاتی مانند حماسه و روایات و اساطیر ایرانی و غیر ایرانی، مذهب و عرفان، روایت‌های عاشقانه، فلسفه و اخلاق و نظایر آن را در برمی‌گیرد. حسب موضوع مورد کاربرد در یک آفریده ادبی فارسی آن را در حیطه ادبیات حماسی، غنایی، تعلیمی یا نمایشی قرار می‌گیرد.
ادبیات فارسی چهره‌های بین‌المللی شناخته شده‌ای دارد که بیشتر آن‌ها شاعران سده‌های میانه هستند. از این میان می‌توان به رودکی، فردوسی، نظامی، خیام، سعدی، مولانا و حافظ اشاره کرد.گوته معتقد است ادبیات فارسی، یکی از چهار ارکان ادبیات بشر است.
فهرست مطالب:مقدمه
ادبیات ایران پیش از اسلام
تاریخ ادبیات کلاسیک ایران
در سده‌های اولیه اسلامی
سلجوقیان و خوارزمشاهیان
حمله مغول و دوران تیموری
دوران نو
ادبیات دوران نوین ایران
انواع ادبی
ادبیات حماسی
ادبیات غنایی
ادبیات تعلیمی
ادبیات نمایشی
سبک‌های شعر فارسی
سبک خراسانی
سبک عراقی
سبک هندی
سبک بازگشت
قالب‌های شعری
درون‌مایه‌های ادبیات فارسی
تاریخ و اساطیر
عرفان
موضوعات عاشقانه
ادبیات فارسی چگونه آغاز شد؟
نخستین شاعر پارسی گوی
محمدبن وصیف اولین شاعر پارسی گوی
محمدتقی بهار
ایرج میرزا
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی
عبدالقادر بیدل
نشاط اصفهانی
مهرداد اوستا
نتیجه گیری
منابع
برچسب ها:
ادبیات ایران مقاله ادبیات ایران بررسی تاریخ ادبیات ایران تحقیق ادبیات ایران بررسی کامل ادبیات ایران ادبیات ایران در اعصار مختلف ادبیات ایران در اسلام ادبیات ایران اسلامی مقاله کامل ادبیات ایران