چکیده:بيماراني که اختلال‌هاي شخصيت را تجربه مي‌کنند، الگوهاي نابهنجار فکري، احساسي و رفتاري دارند که به دوران نوجواني يا اوايل بزرگسالي‌شان برمي‌گردد. اين افراد به لحاظ ذهني يا عملکردي دچار نقص مي‌باشند، زيرا روش‌هاي تعاملي‌شان با ديگران انعطاف ناپذير و ناسازگارانه است. اغلب افراد مبتلا از اختلال خود، آگاهي ندارند و به همين علت درمان فوري براي اين اختلالات امکان پذير نيست.
اين تشخيص معمولاَ در بزرگسالان رايج‌تر مي‌باشد علي‌رغم اين‌که بعضي اوقات درکودکان نيز گذاشته مي‌شود. اختلالات شخصيت درمان نشده در طي زمان ثابت باقي مي مانند و در نتيجه نسبت به درمان بسيار مقاومند.
اختلالات شخصيت را مي‌توان در يک دامنه‌ي خفيف تا شديد قرارداد. اين اختلالات طبق متن بازنگري شده‌ي چهارمين ويراست راهنماي تشخيصي آماري اختلالات رواني (DSM-IV-TR ) در سه گروه طبقه بندي شده‌اند.
گروه اول (A) مشتمل است بر اختلالات شخصيت اسکيزوييد، پارانوييد و اسکيزوتايپي؛ افراد مبتلا به اين اختلالات اغلب غيرعادي و غريب به نظر مي‌رسند.
گروه دوم (B) مشتمل است بر اختلالات شخصيت نمايشي، خودشيفته، ضداجتماعي و مرزي؛ افراد مبتلا به اين اختلالات غالباَ هيجاني، بازيگر و بي ثبات به نظر مي‌رسند.
سومين گروه (C) اختلالات شخصيت انواع دوري‌گزين، وابسته، وسواسي - جبري و منفعل - مهاجم را شامل مي‌گردد؛ افراد مبتلا به اين اختلالات مضطرب و بيمناک به نظر مي‌رسند.
در اين مقاله اختلال شخصيت ضد اجتماعي مورد بحث قرار مي‌گيرد که از گروه دوم (B) مي‌باشد. درمان انتخابي براي اين گروه به نظر مي‌رسد روان درماني باشد، هر چند که دارودرماني هنوز مورد بحث مي‌باشد.
فهرست مطالب:چکیده
مقدمه
همه گیری شناسی
سبب شناسی
نگاه اجمالی
دیدگاه شخصیتی
موقعيت خانوادگي و اجتماعي
نشانه‌ها
علّت‌ها
تشخیص افتراقی
ملاک های تشخیصی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
ویژگی های بالینی
تشخیص افتراقی اختلال ضد اجتماعی
عوامل زیست شناختی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
عوامل خانوادگی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
آسيب شناسي
نظریه یادگیری اجتماعی
راهکارهاي پيشگيرانه
روش های درمان بیماری
منابع
برچسب ها:
اختلال‌هاي شخصيت شخصيت ضد اجتماعي اختلال شخصیت اختلال روانی شخصیتی اختلال شخصیتی اجتماعی اختلال رفتار ضد اجتماعی تحقیق اختلال شخصیت اختلال روانی ضد اجتماعی شخصیت ضد اجتماعی روانشناختی اختلال ضد اجتماع تحقیق روانشناسی رفتار ضد اجتماعی