همانطور كه مي دانيم افسردگي و مانيا يكي از اختلالت خلقي شايع مي باشند كه بيشتر اختلالات عاطفي ناميده مي شوند. اختلالات خلقي گروهي از بيماريهاي روانپزشكي مي باشند كه به شكل خلق پايين و تصورات ذهني ناهنجار بروز مي نمايند .نماي باليني افسردگي مي تواند بصورت خلق افسرده، احساس نااميدي، احساس غم، بي ارزشي، آشفتگي خواب و اشتها و يا فقدان انرژي و ميل جنسي بروز كند. اين اختلالات مي توانند منجر به مشكلاتي در عملكرد شغلي- تحصيلي- اجتماعي و روابط بين فردي گردند. بدين منظور و جهت شناخت بيشتر وضعيت و شيوع افسردگي تحقيقي را بر روي دانشجويان پسر بومي و غير بومي دانشگاه تربيت معلم تهران واحد حصارك كرج انجام داديم. مطالعه با استفاده از تست بك (BDI) بر روي 280 نفر از دانشجويان پسر انجام گرديده است. روش تحقيقي كه از آن استفاده شد، روش تحقيق يا علّي- مقايسه اي با روش آماري مقايسة بين ميانگين دردو گروه مستقل و با استفاده از فرمول t بوده است. روش نمونه گيري نيز بطور تصادفي ساده و با مراجعه به جدول اعداد تصادفي و به تعداد 140 نفر از هر گروه بوده است. روش جمع آوري اطلاعات نيز با بهره گيري از تست افسردگي بك صورت گرفته است . با قرار دادن نمرات خام درفرمول t و با سطح اطمينان 90% و در سطح  به علت كوچك تر بودن عدد بدست آمده از عدد جدول فرض تحقيق معني دار نيامد و مي توان گفت كه «تفاوت معني داري بين ميانگين شيوع افسردگي در دو گروه دانشجويان بومي و غير بومي وجود ندارد.»